Ik weet niet of u net als ik al maanden met smart zit te wachten op de nieuwe film van Tim Burton. Maar ongetwijfeld zult u al gehoord hebben dat Alice in Wonderland (zeer waarschijnlijk) niet in de Nederlandse bioscopen zal draaien. Ik hoop ten zeerste dat Disney het releasebeleid van zijn dvd's nog gaat aanpassen want ik zou het persoonlijk ERG jammer vinden (en dan druk ik het nog mild uit) als ik, als ''Burtoniaan'' in hart en nieren, Alice op groot scherm zou moeten missen.  Een film van Tim Burton is iets waar ik naar uit kijk. Zeker als Johnny Depp meedoet en bovendien Tim's hofcomponist Danny Elfman de muziek maakt. Alles wat we echter kunnen doen is afwachten en hopen dat er (om met de Red Queen uit Alice te spreken) geen koppen gaan rollen bij Disney.
Laten we dan maar even een andere film met Johnny Depp uit de kast halen want in tussentijd valt er gelukkig nog genoeg te genieten. Zo is bijvoorbeeld Public Enemies naar het boek van Bryan Burrough nieuw te leen in de bibliotheek. De film is van Michael Mann, die eerder het briljante misdaad saga Heat afleverde en actiefilms maakt met diepgang en verhaal. De kracht van Public Enemies echter zit vooral in de nauwgezette weergave van de jaren dertig. De film speelt in de tijd van de Depressie. Een periode waarin bankrovers konden uitgroeien tot volkshelden en criminelen zichzelf een Robin Hood waanden. Eén van hen was John Dillinger. Mede doordat de FBI indertijd nog in de kinderschoenen stond, had hij na zijn wonderlijke ontsnapping uit de gevangenis vrij spel in Chicago. Samen met zijn bende begon hij aan een onophoudelijke stroom bankovervallen. De film oogt  bijzonder realistisch. Het authenticiteitsgehalte werd dan ook tot een maximum opgeschroefd, doordat de makers hun film schoten op plaatsen waar de échte Dillinger ook liep. Tel daarbij op de enerverende shoot-out met Thompson-guns, de art-decogebouwen en de soundtrack met muziek van Billie Holliday en de kijker heeft de illusie in de jaren dertig te zijn beland. Voor 1 uur en 40 minuten dan toch.