Er zijn er de afgelopen week genoeg op tv. Oorlogsfilms. Het is niet mijn favoriete genre maar er zijn toch wel enkele heel mooie gemaakt. Schindler's List. Ik kan er niet omheen. Ongetwijfeld is hij langs geweest deze week. (de film, niet Oskar Schindler) Ondanks het afschuwelijke onderwerp blijft het filmisch een schitterende film. Ontroerend en confronterend. Ralph Fiennes speelt in mijn ogen de mooiste rol uit zijn leven.

Saving Private Ryan heeft van alle oorlogsfilms zonder enige twijfel het meest indrukwekkende maar bovenal aangrijpende openings-shot ooit gemaakt. De scene duurt ongeveer twintig minuten en is zo ongelofelijk realistisch dat ik nadien zo overstuur was dat ik de film een paar dagen later pas heb af kunnen kijken. Ik denk dat niemand zich er echt een beeld bij kan maken maar zo afgrijselijk moet het dus ongeveeer geweest zijn op D-Day. De muziek van meester John Williams is even magistraal als anders.

The Thin Red Line is een prachtige film over de slag van Guadalcanal tijdens de tweede wereldoorlog. Voor de verandering geen geweld maar een filosofische film die het vooral moet hebben van de prachtig in beeld gebrachte scene's. De muziek van Hans (Gladiator) Zimmer is een van mijn favoriete soundtracks en werd genomineerd voor een Oscar.

Ik ben bijna door mijn superlatieven heen maar laten we Objective Burma uit 1945 niet vergeten. Niet historisch correct maar daar staat wel de onvergetelijke Errol Flynn tegenover.Er was kritiek toen Errol gecast werd als held omdat hij (ondanks het feit dat hij uit Australie kwam) niet had meegevochten in de oorlog maar in Hollywood was gebleven. Het was echter niet zo dat hij niet wilde, maar door zijn medische geschiedenis gewoon niet mocht. Of zouden het toch die sinaasappels zijn geweest die hij naar verluidt vulde met whiskey?