Moest ik nu lachen of  huilen: Het plot voor Indiana Jones 5 is bekend!
Ik hield mijn hart vast. En na het lezen van de premisse nog steeds.Ik had stiekem gehoopt dat ze na het (wat mij betreft) debacle van Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull ons aller Indy wel met rust zouden laten, maar helaas. Hij gaat ook nog eens in de richting van de Bermuda Driehoek. Zucht.

In de films van Indiana Jones kun je vertrouwen op twee dingen: De Nazi's als de  ultieme slechterik en een eeuwenoude, legendarische 'schat'. Geen Aliens en Russen. Daarom vond ik het ook zo jammer dat ze de vierde Indy film richting jaren 50 hadden verplaatst. Begrijpelijk wel. Harrison Ford was inmiddels ook een jaartje ouder maar toch... de film heeft last van een overdosis aan CGI, dan hadden ze Harrison ook wel even kunnen liften.

Ik ben een grote fan van Indy. Ik ben ermee opgegroeid. Een perfecte combinatie van actie, avontuur en humor. Een ouderwetse matinee film uit de oude doos. Het speelt zelfs in de jaren 30 wat het op een of andere manier nog avontuurlijker maakt. Want hoe leuk die hight-tech snufjes van James Bond ook zijn, zonder Tom-Tom en internet moest de schatzoeker vertrouwen op zijn eigen kennis, vindingrijkheid en natuurlijk de beroemde schatkaart. 'Where X never marks the spot!'' Zoals Indy ons leert in Indiana Jones and the last Crusade.

Ik zwijmel gewoon verder met de eerste drie delen die de komende weken op tv te zien zijn. Vanavond komt Indiana Jones and the Temple of Doom. De minste van de drie maar nog steeds honderd keer leuker dan de laatste. Maar dat is mijn bescheiden mening.