Als iemand de laatste jaren een comeback heeft gemaakt dan is het wel Mickey Rourke. Sinds zijn briljante vertolking in het meesterlijke Sin City (''I don't know about you but I'm having a ball'') duikt hij overal op. Hij gaat The Ice man spelen naar de bestseller van Philip Carlo, Megan Fox redden in Passion Play en hij won een BAFTA, een Golden Globe en een Oscarnominatie voor The Wrestler. Het was wel even schrikken toen ik die laatste film zag. Oke, hij is inmiddels 58 en hij is blijkbaar door een diep donker dal gegaan, wat ongetwijfeld was af te lezen op zijn gezicht maar die botox en dat snijwerk maakt het er wat mij betreft niet beter op. Kijk en huiver..


De term 'grow old gracefully' heeft Mickey gracieus naast zich neergelegd. Jammer, want ik vond het vroeger een bloedmooie man. Sterker nog, ik was een jaar of 18 en smoorverliefd op hem! Dat was in de tijd van films als de klassieker Rumble Fish. (Prachtig, geheel in zwart wit geschoten), Diner, Bukowski's Barfly en zijn bekendste film Nine 1/2 week.

Het is misschien jammer van die kop maar feit blijft wel dat Mickey Rourke een fantastisch acteur is. Ik werd vorige week getrakteerd op The Expendables (ja echt waar) en het enige memorable lichtpuntje van die film is Mickey Rourke. Hetzelfde geldt voor Iron Man 2. Maar zijn meest fantastische rol vind ik toch echt die van Marv in Sin City. Hij begon er zijn carriere mee en het is nog steeds een rol die hem op het lijf is geschreven: die van de rebelse antiheld.