Deze week nog een keer gastblog door Hetty den Boef.

Aanleiding
Vorige week ging ik nogal breed in op het onderwerp "Architectuur in de film, deze keer kies ik meer voor de diepte met het thema Boek in Beeld en de verschijningsvormen die een boek kan aannemen. Boek in Beeld is ook de titel van de filmcursus die Filmfoyer en BMB samen organiseren vanaf 12 april. Hierbij komt de relatie tussen film en literatuur aan bod. De eerste film die u kunt gaan zien is de Eenzaamheid van de Priemgetallen, een prachtige film.




1: het prentenboek
Lang geleden, toen ik nog geen jeugdbibliothecaris was, leerde ik door vrienden uit het bibliotheekvak het prentenboek Max en Maximonsters (Where the Wild Things Are) van Maurice Sendak kennen, een klassieker uit 1963. Een boek met prachtige tekeningen en weinig tekst, en, volgens de critici uit die tijd, subversieve thema's. Een kind dat een driftaanval krijgt en zonder eten naar bed wordt gestuurd vond men in de USA geen opvoedkundig voorbeeld. Het werd in veel (school)bibliotheken verboden. In de loop der jaren veranderde de status in veelgelezen klassieker. Het werd in 1980 bewerkt tot een opera. Ook was het boek onderwerp voor een van de eerste computer generated animations van Disney. En er kwam ook merchandising, zoals mijn pop op de foto.

2: boek, scenario, speelfilm, muziek
In 2008 gingen de eerste geruchten dat Spike Jonze, bekend regisseur van fantastische clips, het prentenboek zou gaan verfilmen. Dat was al goed nieuws, maar toen werd ook nog bekend dat Dave Eggers, een jonge Amerikaanse schrijver met cultstatus , het scenario zou gaan maken. De soundtrack zou door Arcade Fire, een van mijn favoriete bands van afgelopen jaren, verzorgd gaan worden. Redenen genoeg om vol spanning de film af te wachten. Natuurlijk moet je dan in Nederland lang wachten, en het boek dat Dave Eggers van het scenario had gemaakt verscheen eerder dan de film in de bioscopen. Mijn nieuwsgierigheid was te groot, dus ik kocht het boek. De vraag was natuurlijk al die tijd: hoe maak je een scenario van een boek dat zo weinig tekst heeft en voor kleuters is bestemd? Eggers heeft er zijn eigen draai aan gegeven. De kleuter Max wordt de 8-jarige Max, zijn ouders zijn gescheiden, vader is weg, moeder heeft nieuwe vriend en Max haat zijn oudere zus hartgrondig omdat ze geen oog heeft voor haar jongere broertje. Max heeft hevige driftbuien en op een avond rent hij uit frustratie de deur uit, komt bij water waar een boot ligt. Max vaart weg en belandt op het eiland bij de Maxi-Monsters. Die zo hun eigen frustraties hebben.  Ik vond het boek erg mooi, en met deze tekst in mijn hoofd zag ik uiteindelijk de film. Deze is gemengd ontvangen, maar ook de film vond ik prachtig. De monsters zijn geweldig, eentje heeft de stem van James Gandolfini ("Tony Soprano") en is manisch-depressief. De muziek heeft een belangrijke ondersteunende rol, uiteindelijk werd het niet Arcade Fire maar Karen-O van the YeahYeahYeah's. De verwarring komt doordat Wake-Up van Arcade Fire onder de trailer zit.

Ik vind het geweldig hoe uit het prentenboek van Sendak zulke verschillende kunstuitingen zijn gekomen, ieder met hun eigen kwaliteit, leeftijd overstijgend. Op YouTube zijn verschillende filmpjes te vinden over wat Maurice Sendak er zelf van vindt.





2: de opera