Maffia
Corruptie, moord, schandalen, afpersing…nu denkt u natuurlijk dat ik een film over de Italiaanse Maffia ga bespreken. Nou, u zit er niet ver naast. Ik heb het hier namelijk over de allereerste Maffia familie. Alleen stond de patriarch van deze familie aan het hoofd van de Katholieke Kerk! Rodrigo Borgia werd namelijk in 1492 gekroond tot Paus Alexander VI.
Ik moet u zeggen, ik ben gefascineerd door het Vaticaan. Ik zeg er even bij, ik ben niet gelovig, tenminste, niet in die zin dat ik een bepaalde religie aan hang, maar vind kerken prachtig, religieuze kunst wonderschoon en houd heel erg van religieuze rituelen. Zeker als ze in een waas van mysterie worden gehuld, als die van het Vaticaan.

Wurgkoorden, dolken en gifbekers
The Borgias dus. Ik ben sinds een paar dagen in de ban van de nieuwe TV serie. In Nederland nog niet op tv maar de RKK heeft het op hun website al over ‘een zwarte bladzijde..’ De Katholieke Kerk was nog nooit zo spannend. In die tijd was het voor pausen de normaalste zaak van de wereld om maîtresse te hebben, buitenechtelijke kinderen voort te brengen en de vijand uit de weg te ruimen. Wurgkoorden, dolken en gifbekers, ze krijgen ze niet aangesleept in The Borgias. Vooral die gifbekers geven een heel nieuwe betekenis aan de beroemdste ‘grap’ van de legendarische Danny Kaye: ’’The Pellet with the poison is in the vessel with the pessel’’.
The Borgias is smullen. Het ziet er werkelijk oogstrelend uit. Het is een opeenvolging van alles wat ik in de eerste zin van dit blog opsom, en meer, en er wordt fantastisch geacteerd. Jeremy Irons is Rodrigo Borgia en het scenario en de regie zijn in handen van niemand minder dan Neil Jordan. Wat mij betreft onsterfelijk geworden door The Crying Game.

Dramatic License
De serie is gebaseerd op historische feiten, maar u begrijpt dat er hier en daar wat dramatic license is gebruikt. Maar artistieke vrijheid of niet, toen ik me wat ging verdiepen in de Borgias kwam ik erachter dat de beruchte Lucrezia Borgia helemaal niet zo’n een secreet van een gifmengster was. Ze kon er natuurlijk niet onderuit om mee te spelen in de politieke machtspelletjes van haar vader en broer, maar ze bleek ook een zeer verdienstelijke kant te hebben. Ze werd door tijdgenoten omschreven als een aanhankelijke vrouw met een goed hart, zij het wat roekeloos en verkwistend.
De naam Borgia blijf echter voor eeuwig en altijd gedoezeld. Zelfs nu nog worden de Borgias ‘gebruikt’ in machtspelletjes. Er is namelijk een computerspelletje waar Rodrigo Borgia in voorkomt: Assassin’s Creed.