Aap is dood
Toen ik vanmorgen, voordat ik moest gaan werken, ineens werd overvallen door een vlaag van paniek omdat ik nog niet wist waar ik over moest gaan bloggen kwam mij juist een piepklein berichtje in het journaal onder ogen. Cheetah is dood.
Ik vraag me af bij hoeveel mensen er nu een belletje gaat rinkelen, maar Cheetah was in de jaren 30 een beroemde aap. Hij maakte furore als sidekick van Tarzan in de films met Johnny Weissmuller.

Geruchten
Er gaan flink wat geruchten de ronde over Cheetah. Bijvoorbeeld dat hij helemaal niet de Cheetah uit de films was, maar dat er meerdere apen waren. En dat Maureen O’Sullivan (Jane) een bloedhekel aan de aap had en hem achter gesloten deuren 'that ape son of a bitch' noemde.
Ook de ontmoeting tussen Johnny Weissmuller en Cheetah moet heel bijzonder zijn geweest: Weissmuller, gekleed in zijn lendendoekje en gewapend met mes, ging voor de aap staan, die vervolgens zijn tanden liet zien, klaar voor de aanval. Waarop Weissmuller de aap met de heft van zijn mes een klap verkocht en vervolgens zijn hand naar hem uitstak. De aap liet nogmaals zijn tanden zien, maar deze keer om te lachen en gaf Weissmuller vervolgens een knuffel. De rest is history.

Bejaardentehuis
Cheetah heeft, na hoogstpersoonlijk door Johnny Weissmuller naar een bejaardentehuis voor apen te zijn gebracht, de respectabele leeftijd van tachtig bereikt. Volgens het Guinness Book of Records was hij de oudste aap ter wereld. Hij heeft alle andere filmsterren uit de Tarzan serie overleefd. Leuke detail is wel dat Johnny Weissmuller ook tachtig geworden is.

Noot: De titel van dit blog refereert aan een andere geweldige film met Cary Grant en Ginger Rogers in de hoofdrol.