bibliotheekmb-kijken en luisteren: TVOH ...honderd eenheidsworsten in een dozijn

TVOH ...honderd eenheidsworsten in een dozijn

woensdag, januari 11, 2012 | Gepost door Esther van Lieshout | Post bewerken

Kankeren
Eigenlijk vind ik het maar niets, al die talentenjachten. Maar The Voice of Holland was meer een vast avondje met mijn moeder. Het begon zelfs een traditie te worden. Een pot thee, een zak chips en de hele avond commentaar geven. Hé gezellig.
Dat commentaar is inmiddels overgegaan in kankeren.

Finale
Nu ben ik niet iemand die afhaakt als de eindstreep in zicht is, maar mijn moeder en ik twijfelen eraan of we de finale nog wel gaan halen.
Was in de eerste serie het dollen van de jury nog oprecht te noemen, nu is het een aaneenschakeling van strak geregisseerde flauwe grappen en grollen. Die onvergetelijke keer dat Ben Saunders zijn mond opentrok ontstond de staande ovatie uit pure verbijstering. Inmiddels staat de jury al op als er iemand achter een piano of harp kruipt. Want dat is zo origineel. Zo eigen.

Botox
Het toppunt van mijn irritatie zijn echter de metamorfoses. Want hoe is het mogelijk, dat een programma, waarin de jury blijft beweren dat de kandidaten zo eigen zijn, zo uniek, en zo’n eigen geluid hebben, de dames steevast in de meest afzichtelijke glimmende pakjes worden gehesen, getooid met de meest opzichtige bling-bling? Ja, omdat de sponsor van die rijnstenen maakt, dat snap ik best. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat hun dieet alleen uit Haribo lijkt te bestaan.
Maar waar is dan dat unieke, die eigenheid? Weggestopt onder een laag plamuur, haar -extensions, nepwimpers en botox lippen?
Tijdens de audities kroop er een 18 jarige krullenbol achter een harp. Mooie meid, best uniek, best eigen. Nu staat ze in een veel te korte, veel te krappe en vooral niet flatterende glitterjurk met gestraight haar standaard poptunes te blèren. Net als al die andere meiden.
En wij maar denken dat het helemaal niet om het uiterlijk ging, maar om de muziek!