Klassiekers
Mijn beste vriendin en ik, hebben samen een heel aardige collectie oude films. Vaste prik is (als het even kan) één filmpje per week. Over het ‘waar’ daar zijn we meestal snel uit. Zij heeft de bioscoopstoeltjes en the big screen tv. En niet te vergeten de goed gevulde wijnkelder. Over de keuze van de film willen we nog wel eens bakkeleien. Ik wil meestal Fred Astaire of Rudolph Valentino en zij doet de zoveelste poging om mij Errol Flynn of Cary Grant aan te smeren. Niet dat we er niet uitkomen hoor, want ik vind Errol en Cary ook best charmant en zij loopt ook warm voor Fred en Rudy.

Thin Man
Gelukkig zitten er ook nog een heleboel andere juweeltjes in ‘onze’ collectie waar we uit kunnen putten. Eén van die dingen is een box van The Thin Man. Het zal bij weinig mensen een belletje doen rinkelen, maar The Thin Man was een heel populaire film uit 1934. Zo populair dat hij gevolgd werd door maar liefst vijf vervolgen. Het is een serie komische detectives over een getrouwd stel (William Powell en Myrna Loy) dat tussen het flirten, en later ook de vieze luiers door, misdaden oplost. Gebaseerd op het gelijknamige boek van Dashiel Hammett. De man die ook The Maltese Falcon schreef. En die werd, zoals u ongetwijfeld weet, weer verfilmd met Humphrey Bogart.

Leading man
Geen Rudy, geen Errol en ook geen Cary, maar toch een béétje Fred want William Powell ‘was to dialogue as Fred Astaire was to dance’. Het karakter van William Powell, de prive-detective Nick Charles, is dan ook geweldig. Koddig en smadend stort hij de ene 'witty' one-liner na de andere over je uit, ondertussen de olijven uit zijn zoveelste martiniglas prikkend. Laat ik het zo zeggen, als de AA toendertijd een voet binnen de filmkeuring had zou de serie niet door de censuur zijn gekomen.

Remake
Nu ben ik zwaar allergisch voor remakes. En zeker als het gaat om klassiekers. Ik herinner u even aan de remake van Sabrina waarin Julia Ormond de onvergetelijke Audrey Hepburn probeert te evenaren. I rest my case. Sommige films moet je gewoon met rust laten.
Maar als je dan hoort dat Johnny Depp de rol van Nick Charles op zich gaat nemen, dan verschijnt er bij mij toch een voorzichtige en hoopvolle glimlach op mijn gelaat. Want als iemand de legendarische William Powell mag en kan evenaren dan is het wel Johnny Depp.